Σάρωση με την εφαρμογή μας για περισσότερες πληροφορίες
Μπορείτε να κατεβάσετε την εφαρμογή απόGoogle PlayκαιApp Store
Διαδρομή: Με κατεύθυνση προς τον Βορρά (Σουφλί - Διδυμότειχο – Ορεστιάδα)
Σουφλί - Διδυμότειχο – Ορεστιάδα в Έβρος, ΕλλάδαΑπόσταση (με αυτοκίνητο): 48,2 χλμ.( μέσω ΕΟ Αρδανίου Ορεστιάδας/E85)
Διάρκεια (με αυτοκίνητο): 43’
Το Σουφλί απέχει 14 χλμ. από τη Δαδιά. Αρχαιολογικά ευρήματα πιστοποιούν ότι η περιοχή του Σουφλίου κατοικούνταν κατά την διάρκεια της Ελληνιστικής περιόδου. Σύμφωνα με έναν Τούρκο περιηγητή που αναφέρεται σε αυτό το 1667 με το όνομα Σοφολού (Sofulu), το Σουφλί ήταν ένα κεφαλοχώρι απαλλαγμένο από τους φόρους της Οθωμανικής τότε αυτοκρατορίας. Η άνθισή του άρχισε τον 19ο αιώνα, οπότε και αποτελούσε σημαντικό εμπορικό κέντρο, γεγονός στο οποίο συνέβαλε σημαντικά η δημιουργία του σιδηροδρομικού σταθμού το 1872. Γνωστό και ως η “Πόλη του Μεταξιού”, εκτός από τη σηροτροφία που έχει μεγάλη παράδοση στην περιοχή, το Σουφλί είναι επίσης ξακουστό για την οινοποιία και τα κρέατά του, ενώ στην οικονομική ανάπτυξη της πόλης συνέβαλαν επίσης και η καροποιεία και η σιδηρουργία.
Ο επισκέπτης μπορεί να γνωρίσει από κοντά όλα τα στάδια της σηροτροφίας και της μεταξουργίας, καθώς λειτουργούν δύο σχετικά Μουσεία: το Μουσείο Τέχνης Μεταξιού (από τον οίκο Τσιακίρη) και το Μουσείο Μετάξης Σουφλίου.
Στο Σουφλί ο επισκέπτης μπορεί να περπατήσει στα δρομάκια του, να θαυμάσει τα παλιά κτίρια που μαρτυρούν την περίοδο της ακμής της πόλης στα τέλη του 19ου αιώνα και τους δυο μεταβυζαντινούς ναούς του Αγίου Αθανασίου και του Αγίου Γεωργίου με τα αριστοτεχνικά τους τέμπλα.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης το Δημοτικό Μουσείο Σουφλίου που στεγάζεται στο Αρχοντικό Μπρίκα.
Χτίστηκε γύρω στα 1890, ειδικά για τις ανάγκες της σηροτροφίας και της παραγωγής μεταξόσπορου από ειδικούς μάστορες από την Προύσα και εδράζεται σε υπερυψωμένο λιθόκτιστο βάθρο.
Ένα ακόμη σημαντικό μουσείο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του επισκέπτη είναι το Λαογραφικό Μουσείο Σουφλίου «Γνάφαλα». Πρόκειται για την ιδιωτική συλλογή της οικογένειας Μπουρουλίτη, με πλήθος εκθεμάτων από τη λαϊκή παράδοση και την καθημερινή ζωή στο Σουφλί των περασμένων αιώνων.
Συνεχίζοντας βόρεια, βρίσκεται το Διδυμότειχο απέχει από την Αλεξανδρούπολη 95 χιλιόμετρα. Χτίστηκε από τους Βυζαντινούς πάνω στα ερείπια της Πλωτινούπολης και πήρε - κατά πάσα πιθανότητα - το όνομά της από το διπλό τείχος που την περιέβαλε. Η πορεία της είναι άρρηκτα δεμένη με αυτήν της κοντινής Κωνσταντινούπολης και της χιλιόχρονης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Ξεκινάμε την περιπλάνησή μας από την κεντρική πλατεία, όπου δεσπόζει το επιβλητικό μουσουλμανικό τέμενος Μεχμέτ ή τέμενος Βαγιαζήτ - το μεγαλύτερο του είδους στην Ευρώπη - το οποίο έκτισε το 1326 ο Μουράτ Α' και ολοκλήρωσε το 1420 ο Μωάμεθ Α'.
Λίγο ψηλότερα στον περίβολο των τειχών βρίσκονται το βυζαντινό εκκλησάκι της Αγίας Αικατερίνης και η ιστορική εκκλησία του Άι-Γιώργη του Παλαιοκαστρίτη, όπου έγινε η στέψη του Ιωάννη Καντακουζηνού ΣΤ'.
Συνεχίζοντας βόρεια, βρίσκεται η Ορεστιάδα. Είναι μια σύγχρονη πόλη με 23.000 κατοίκους και είναι η δεύτερη σε πληθυσμό της Π.Ε. Έβρου μετά την Αλεξανδρούπολη. Βρίσκεται βόρεια σε απόσταση 155 χιλιομέτρων από την Αλεξανδρούπολη. Σημείο αναφοράς είναι η πλατεία της Ορεστιάδας με το χαρακτηριστικό φωτοβολταϊκό δέντρο (solar tree).
Στην Ορεστιάδα αξίζει μια στάση στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο της πόλης, όπου εκτίθεται ιστορικό και λαογραφικό υλικό της Ανατολικής Θράκης, της Ανατολικής Ρωμυλίας και της Δυτικής Θράκης, περιόδου 1800-1950, εκτίθενται κυρίως αυθεντικές αγροτικές και αστικές παραδοσιακές θρακιώτικες φορεσιές, εκκλησιαστικά σκεύη, γεωργικά και επαγγελματικά εργαλεία, μουσικά όργανα και είδη οικοσκευής. Τα σημαντικότερα εκθέματα του Μουσείου είναι οι παραδοσιακές θρακιώτικες φορεσιές και οι σημαντικότερες δραστηριότητες του Συλλόγου είναι οι περιοδικές εκθέσεις, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις και η λειτουργία εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Σκοπός του μουσείου είναι οι επισκέπτες, ντόπιοι και ξένοι, να γνωρίσουν την ιστορία της περιοχής, τον ξεριζωμό από τις αλησμόνητες πατρίδες, τον τρόπο ζωής των πρώτων προσφύγων κατοίκων της Νέας Ορεστιάδας, την παράδοση της περιοχής και τα μέσα που χρησιμοποιούσαν για ν' αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της πρώτης εγκατάστασής τους.
